19 września minęła kolejna rocznica wypadku na przejeździe kolejowym w Olsztynie. Zginęło 6 osób, a 14 zostało rannych. Była to największa katastrofa komunikacyjna w stolicy Warmii i Mazur.
19 września 1985 rok. Czwartek. Jest chwilę po wschodzie słońca, około godziny 5:30. Na niezamknięty przejazd kolejowy przy ulicy Sielskiej w Olsztynie wjeżdża Jelcz, obsługujący linię nr 7 komunikacji miejskiej. Autobus jedzie z Dajtek w stronę centrum.
Kierowca wjeżdża na przejazd, nie wiedząc, że z lewej strony nadjeżdża pociąg towarowy. W tył pojazdu uderza jego lokomotywa. Autobus jest wleczony po torach jeszcze przez kilkaset metrów, po czym uderza w niego jadący z naprzeciwka kolejny pociąg. W koszmarnym wypadku ginie 6 osób, a 14 zostaje rannych.
Największa katastrofa komunikacyjna w Olsztynie
Dzisiaj w miejscu, gdzie 36 lat temu wydarzyła się największa katastrofa komunikacyjna w historii Olsztyna, nie ma już przejazdu kolejowego. Niedaleko znajduje się wiadukt, pod którym przebiega ulica Armii Krajowej.
W ubiegłym roku, w 35. rocznicę katastrofy, pasjonaci komunikacji upamiętnili tamte wydarzenia. Paweł Dąbrowski, Kamil Brodowski i Karol Michalina zamontowali w pobliżu miejsca zdarzenia tabliczkę upamiętniającą ofiary wypadku.
Również rok temu videobloger Jakub Kulecki na swoim youtubowym kanale „Po kolei z Kuleckim” opublikował film, dotyczący tamtych wydarzeń. Materiał nosi tytuł “Pechowa siódemka”.
– Mieszkańcy Olsztyna od lat jeżdżą szeroką, dwujezdniową ulicą Sielską. Bezkolizyjnie krzyżuje się ona z liniami kolejowymi do Ostródy i Działdowa. Przez dekady jednak te dwa ważne szlaki – kolejowy i drogowy – przecinały się w jednym poziomie. Przejazd kolejowy w ciągu ulicy Sielskiej był wąskim gardłem w systemie transportowym miasta. O niemal każdej porze dnia przed szlabanami przejazdu tworzyły się długie korki. Przejazd przeszkadzał wszystkim, postulowano budowę wiaduktu, ale ciągle brakowało inicjatywy… aż wydarzyła się tragedia – opisuje Jakub Kulecki.
Miałem może 6 lat, ale pamiętam jak przejeżdżaliśmy z ojcem czerwoniakiem przez ten przejazd i opowiadał mi o tej katastrofie