Żydzi w Olsztynie
Ludność żydowska w Olsztynie pojawiła się w 1813 roku po edykcie tolerancyjnym, ale już wcześniej znajdowali się oni na tych terenach jednak poza miastem. Przybywali najczęściej z terenów Prus Zachodnich oraz Królestwa Polskiego.
Pierwsza synagoga w Olsztynie znajdowała się na rogu ulicy Okopowej i Kołłątaja. Z czasem wybudowano nową synagogę przy ulicy Grunwaldzkiej, a pierwszy budynek został przekazany w ręce prywatne. Niestety budynek drugiej synagogi został rozebrany w 1992 roku. Pozostałością po synagodze są schody i mur, które pochodzą z XIX wieku i znajdują się wzdłuż chodnika przy ulicy Grunwaldzkiej.
Warto podkreślić, że w XIX wieku Żydzi stanowili około 3 procent mieszkańców Olsztyna. Na Placu Roosevelta, gdzie kiedyś znajdował się Targ Koński, kończyła się dzielnica żydowska, która rozciągała się aż do ulicy Grunwaldzkiej. W tym miejscu utworzono w czasie drugiej wojny światowej getto dla ludności żydowskiej, skąd byli oni wywożeni i zabijani.
Wśród najbardziej znanych osób pochodzenia żydowskiego z Olsztyna wymienić można takie nazwiska jak Erich Mendelsohn (architekt), Hugo Haase (socjaldemokrata) czy Frieda Strohmberg (malarka).
Olsztyńskie trolejbusy
1 września 1939 roku w Olsztynie uruchomiono linię nr 1 z Dworca Głównego na Osiedle Mazurskie. Trolejbusy posiadały 28 miejsc siedzących oraz 17 stojących, a kurs trwał 15 minut. Kilka dni później uruchomiono drugą linię. Linia nr 2 jeździła na trasie Plac Roosevelta – Jagiellończyka – Koszary Wojskowe (dzisiejsza ulica Saperska). W 1943 roku trolejbusy kursowały na linii Ratusz – Jakubowo zastępując ówczesne tramwaje. Jeździły również trolejbusy ciężarowe, które dowoziły węgiel ze składu mieszczącego się przy ulicy Lubelskiej do gazowni przy ulicy Knosały.
Trolejbusy kursowały aż do momentu wejścia Armii Czerwonej do Olsztyna. Wtedy doszło do zniszczenia sieci trolejbusowej. Po wojnie starano się przywrócić ich działalność. W 1946 roku otwarto linie na trasie Osiedle Mazurskie – Plac Roosevelta. Z czasem linie trolejbusowe zostały zastąpione autobusowymi. W 1969 roku linia trolejbusowa nr 3 na trasie Limanowskiego – Kortowo została zastąpiona autobusem nr 3 na trasie Fabryka Mebli – Kortowo, w 1971 zastąpiono trolejbusy na trasie Limanowskiego – Osiedle Mazurskie linią autobusową nr 4.
W późniejszych latach pojawiały się pomysły na przywrócenie komunikacji trolejbusowej, jednak nie doszły one do skutku.
Wypadek olsztyńskiego tramwaju
Pierwsze tramwaje w Olsztynie funkcjonowały w latach 1907-1965. Początkowo kursowały one na trasie Dworzec Główny – most św. Jana (linia nr 1), następnie wydłużono trasę do Placu Roosevelta, a potem do pętli niedaleko Dworca Zachodniego. W 1930 roku linia tramwajowa nr 1 została wydłużona aż do Alei Przyjaciół. Linia nr 2 biegła od 1 Maja do Jakubowa.
W 1940 roku doszło do wypadku. Tramwaj jadąc z górki na ulicy Grunwaldzkiej w stronę Starego Miasta uległ awarii. Wskutek niej tramwaj nie zdążył wyhamować, po czym wypadł z szyn i wpadł do rzeki Łyny. Na szczęście nikomu nic się nie stało.
Historia Kaplicy Jerozolimskiej
Jednym z najstarszych zabytków w Olsztynie jest Kaplica Jerozolimska, która została wybudowana w XVI wieku przy nieistniejącym już szpitalu św. Jerzego. W tym czasie leczeni byli w szpitalu pacjenci z chorobami zakaźnymi. To właśnie przy tej kaplicy byli chowani chorzy, którzy ponieśli śmierć wskutek licznych epidemii. Było to również miejsce, które odwiedzali pielgrzymi, którzy przybywali na odpusty w Gutkowie i Jonkowie.
Kaplica została przebudowana w 1609 roku, a następnie odrestaurowana w 1775 roku. Obok kaplicy stoi krzyż upamiętniający epidemię cholery z 1886 roku.
Galindowie w Olsztynie
Galindkowie byli plemieniem zamieszkującym tereny obecnych Mazur na wschód od rzeki Łyny aż po Wielkie Jeziora Mazurskie. Prawdopodobnie przebywali oni na tych terenach od V w. p.n.e. aż do XII w. n.e. Prowadzili oni wymianę handlową z Imperium Rzymskim, a ich głównym zajęciem była hodowla zwierząt, rolnictwo oraz rybołówstwo.
W V wieku wykształciła się grupa olsztyńska. Jej cechą charakterystyczną było to, że prowadziła ona ożywione kontakty handlowe. Zamieszkiwała osady nieobronne i nie budowała grodów. Grupa ta zaczęła zanikać w VII wieku i w późniejszym czasie nie było już jej śladów.
