Gietrzwałd doczekał się nowej legendy. Poznaliśmy laureatów konkursu “Legendarnik warmiński”

Konkurs “Legendarnik warmiński” zorganizowała Fundacja Na Rzecz Rozwoju Polski Północno-Wschodniej Idea. W ten sposób uczczono także 555 rocznicę przyłączenia Warmii do ziem polskich.

Konkurs “Legendarnik warmiński” został dofinansowany z Narodowego Centrum Kultury. Jego celem było m.in. zainteresowanie uczestników dziedzictwem kulturowym, historycznym i przyrodniczym Warmii oraz promocja regionu.

“Legendarnik warmiński” – laureaci

Zadaniem było napisanie lub wykonanie ilustracji legendy związanej z Warmią. Przy ocenie prac brano pod uwagę to, w jaki sposób autor połączył fakty geograficzne i historyczne z fikcją literacką. Ważne było również, aby dokładnie opisać miejsca i elementy przyrody.

Fundacja przeprowadziła konkurs w kilku kategoriach: artystycznej dziecięcej i dla dorosłych, a także literackiej dziecięcej i dla dorosłych. Komisja przyznała też nagrodę specjalną.

Laureaci konkursu “Legendarnik warmiński”:

* W kategorii literackiej dziecięcej:
1 miejsce – Natalia Zielaskiewicz “Legenda o jeziorze Tauty”
* W kategorii artystycznej dziecięcej:
1 miejsce – Lena Jazgar “Drzewo”
2 miejsce – Hanna Solit “Zaczarowany ołówek”
* W kategorii literackiej dla dorosłych:
1 miejsce – Julita Chmielewska “Legenda o dwóch bukach”
2 miejsce – Artur Urbański “O Janku, co szedł do Czarciego Kamienia”
* W kategorii artystycznej dla dorosłych:
1 miejsce – Pamela Jaworska za ilustrację do legendy “O Janku, co szedł do Czarciego Kamienia”
2 miejsce (ex aequo) – Iwona Małż-Deptuła “Rzeka Łyna i warmińska wierzba” i Urszula Czernikiewicz “Łyna i Krisna”
* Nagroda specjalna dla pracy artystyczno-literackiej Bożeny Sobierajskiej “Przebiśnieg”

Nagrodami były bony do księgarni i publikacja legend na interaktywnyej mapie Warmii. Zwycięskie prace można obejrzeć na stronie “Legendarnik warmiński” na Facebooku.

“Legenda o dwóch bukach”

Julita Chmielewska zajęła pierwsze miejsce w kategorii literackiej dla dorosłych. Napisała “Legendę o dwóch bukach” (przeczytaj legendę). Julita urodziła się i wychowała na Mazurach, jest absolwentką dziennikarstwa i komunikacji społecznej na UWM w Olsztynie i oligofrenopedagogikę na SWPR w Warszawie.

Od kilku lat mieszka w Gietrzwałdzie. I to właśnie Gietrzwałdu dotyczy legenda, która zwyciężyła w konkursie “Legendarnik warmiński”.

* Dalsza część tekstu pod zdjęciem

– Mateusz Przyborowski: Muszę się do czegoś przyznać: po przeczytaniu tytułu twojej legendy myślałem, że buki to jakieś legendarne stwory…

– Julita Chmielewska: – Z doliny Muminków?

– Tak! I czekałem na nie… W jaki sposób dowiedziałaś się o konkursie?

– Centrum Kulturalno-Biblioteczne w Gietrzwałdzie zamieściło tę informację na swojej stronie na Facebooku. Tam dojrzała ją moja koleżanka i przesłała mi. Zupełnie na okrętkę (śmiech).

– Długo pisałaś swoją legendę? W końcu masz niespełna rocznego syna…

– Siadałam do niej przez kilka dni, na ile pozwolił czas i syn oczywiście. W sumie zajęło mi to trzy godziny.

– Wymyśliłaś i napisałeś legendę w trzy godziny? Nieźle!

– Piszę odkąd skończyłam 13 lat, ale przede wszystkim poezję. Niewiele mam na koncie dłuższych form. Wychowałam się jednak na legendach. Znam na pamięć legendy mazurskie opisane przez Jadwigę Tressenberg [1924-2004, popularyzatorka baśni mazurskich – red.]. Kiedy więc dowiedziałam się, że jest konkurs na nową warmińską legendę, musiałam tylko trochę przymknąć oczy i wyobrazić sobie świat sprzed kilku wieków.

– Masz już upatrzoną książkę za bon w konkursie?

– Jeszcze nie. Książki są moim nałogiem, więc nie jest lekko…

– Jak się pisze legendę?

– Wbrew pozorom nie tak łatwo. Legenda, jak każdy gatunek literacki, ma swoje wytyczne, bez których nie jest legendą. Musi mieć odniesienie do historii. Dlatego najpierw czytałam różne opracowania, dotyczące Gietrzwałdu i okolic. O tym, co się działo na naszych ziemiach w XVI i XVII wieku. Po ustaleniu pewnych faktów jest już zupełnie przyjemnie.

– Skąd pochodzisz, gdzie teraz mieszkasz?

– Urodziłam się i wychowałam na Mazurach, a od 4 lat mieszkam w Gietrzwałdzie.

– Czyli ten Gietrzwałd to nie przypadek! Co jest prawdą w twojej legendzie?

– Przede wszystkim buki i aleja nad jeziorem Giłwa. I to wszystko, co we wstępie, czyli pierwszy sołtys Gietrzwałdu. Bohaterowie są oczywiście wymyśleni, ale nie do końca jestem pewna, czy nigdy nie istnieli…

– Są też buki z wyrytymi inicjałami?

– Są!

* Dalsza część tekstu pod zdjęciem

– Ile legend do tej pory napisałaś?

– To moja pierwsza.

– Serio?

– Tak jak wspominałam, piszę tylko wiersze i bloga.

– I od teraz legendy. A o czym piszesz na blogu?

– O wszystkim, co mnie porusza, bawi, złości. To są takie minifelietoniki. Mam za sobą jednak studia dziennikarskie, dzięki którym utonęłam w morzu genialnych felietonów i felietonistów. Stąd skłonności.

Jest też taki pomysł, żeby stworzyć książkę dla dzieci. Moja siostra stryjeczna i autorka ilustracji do legendy, pięknie maluje i namawia mnie do wspólnego projektu. Zatem wszystko jest możliwe. Myślę, że gdy już zacznę pisać tę książkę, to akcja będzie toczyła się we wszystkich miejscach bliskich memu sercu. Gietrzwałd pojawi się na pewno!

PISALIŚMY RÓWNIEŻ:

Rękopisy Karola Małłka trafiły do Archiwum Państwowego w Olsztynie. To pamiątki ogromnej wartości