Nie chcę być postrzegany jako osoba życiowo niezaradna

Michał Ostrowski pochodzi z Mikołajek. Jest studentem filologii polskiej na UWM w Olsztynie. Za miesiąc czeka go obrona pracy magisterskiej. Z powodu koronawirusa ominął go staż. Nie poddaje się jednak i nadal szuka pracy. – Mogę robić wszystko, odpadają jedynie rzeczy związane z matematyką – przyznaje z uśmiechem.

Ma 25 lat. Urodził się z przepukliną oponowo-rdzeniową i wodogłowiem. Nie ma jednej nerki, dlatego choruje też na nadciśnienie. I cały czas przyjmuje leki. – Mimo to mogę pracować i mam cel w życiu! – mówi Michał Ostrowski, student piątego roku polonistyki na UWM w Olsztynie.

Tomiki wierszy i spektakl autorski

30 czerwca czeka go obrona pracy magisterskiej, zatytułowanej “Obraz społeczeństwa polskiego w twórczości Wojciecha Młynarskiego”. Temat pracy nie dziwi tych, którzy go znają. Michał jest bowiem poetą – ma na swoim koncie osiem tomików wierszy, wydał je na własny koszt. Jego wiersze znajdują się w Antologiach Poetów Polskich oraz publikacjach kilku internetowych grup poetyckich. Niedługo będzie dziewiąty tomik. – Mimo tego, co przyniósł mi los, wydaje mi się, że jestem bardzo aktywny – przyznaje.

I trudno się z nim nie zgodzić. W kwietniu 2016, już na pierwszym roku studiów Michał zdobył pierwszą nagrodę konkursie SUPERHUMAN, organizowanym przez Wydział Humanistyczny UWM. Uczestniczył w kilku konferencjach naukowych i współorganizował warsztaty na temat wiedzy o niepełnosprawności dla trzecich klas szkół podstawowych. Dwukrotnie wygłaszał referaty na konferencjach organizowanych przez Uniwersytet Papieski w Krakowie, dotyczących niepełnosprawności. Jeden z jego artykułów został opublikowany w czasopiśmie pokonferencyjnym.

W marcu 2019 w teatrze studenckim Kloszart odbyła się premiera wyreżyserowano przez Michała autorskiego spektaklu ,,Lekcje odchodzenia”, opartego na powieści Agaty Tuszyńskiej ,,Ćwiczenia z utraty”. Przedstawienie zdobyło nagrodę w kategorii spektakl roku na Wydziale Humanistycznym. Od 2016 roku jest przewodniczącym Koła Naukowego Literaturoznawców i stypendystą rektora UWM.

Staż przeszedł mu koło nosa

– Do niedawna moim głównym planem były studia doktorskie, jednak wskutek zmian w szkolnictwie wyższym, przez najbliższy czas – wiem to od dyrektora mojego instytutu – nie zostanie otwarta szkoła doktorska w mojej dyscyplinie, czyli literaturoznawstwo – opowiada Michał Ostrowski.

Obecnie mieszka w rodzinnych Mikołajkach, bo przez pandemię koronawirusa nie ma zajęć na uczelni, więc wyprowadził się z akademika, w którym mieszka od początku studiów. Przyznaje jednak, że jego drugim domem jest Kortowo. I chce zostać w Olsztynie.

– Mam tutaj lekarzy – tłumaczy student. – A poza tym przytłacza mnie wizja powrotu do Mikołajek, gdzie nie mam dostępu do jakiejkolwiek kultury. Biblioteka, dom kultury, klub czytelniczy i poetycki – wszystko znajduje się w miejscach architektonicznie dla mnie niedostępnych.

W lutym zgłosił się jako poszukujący pracy w Miejskim Urzędzie Pracy w Olsztynie. Z powodu epidemii koronawirusa ominęła go szansa na staż w biurze nieruchomości. – Obawiam się, że w obecnej sytuacji, gdy firmy znajdują się w trudnej sytuacji, nie uda mi się znaleźć stanowiska na miarę moich możliwości – przyznaje Michał.

Wszystko, oprócz matematyki!

Nie liczy na wiele, chce jedynie realizować się zawodowo. – Posiadam orzeczenie o niepełnosprawności i z tego tytułu pobieram rentę. Od maja pobieram też świadczenie z programu 500 plus dla niepełnosprawnych – opowiada Michał. – Przestałbym je otrzymywać w momencie znalezienia pracy. Tyle że ja chcę znaleźć pracę, zrezygnować z tego dodatkowego świadczenia i usamodzielnić się.

Szukał pracy w wielu miejscach. Na początku roku skontaktował się dyrekcją powstającego w Kortowie Centrum Popularyzacji Nauki i Innowacji “Kortosfera”. – Okazało się jednak, że kadrę centrum stanowić będą głównie pracownicy UWM. Takim sposobem kolejna szansa zniknęła z pola widzenia – opowiada student. – Moja nadzieja na zatrudnienie w bibliotece uniwersyteckiej też została ostudzona przez głosy, że jak na potrzeby studentów, pracowników i tak jest zbyt wielu…

Michał pisał w swojej sprawie do prezydenta Olsztyna, marszałka i parlamentarzystów z Warmii i Mazur. – Zadzwonił do mnie sekretarz pana marszałka i powiedział, że z marszałkiem rozmawiali w mojej sprawie z dyrektorem biblioteki wojewódzkiej. Chodziło o staż. Później pan dyrektor zadzwonił do mnie i powiedział, że mam dać znać jak coś załatwię, ale dodał, że to nic pewnego w dłuższej perspektywie. Pan prezydent zaproponował kontakt z sejmikiem osób niepełnosprawnych lub urzędem pracy. 28 maja miałem mieć spotkanie w urzędzie pracy, ale wiadomo… wirus.

Czym mógłby zajmować się w pracy? – Wszystkimi sprawami, w których potrzebny jest kontakt z ludźmi. Odpadają jedynie sprawy związane z matematyką – odpowiada Michał Ostrowski. – Mogę tworzyć różnego rodzaju dokumenty w biurze, zająć się korektą pism urzędowych, tworzyć hasła reklamowe w agencjach. Jeśli czegoś nie wiem, szybko się tego uczę. I jeśli się na coś uprę, osiągam to. Jestem typowym koziorożcem – dodaje z uśmiechem.

__________
Od autora:
Zastanawialiście się kiedyś, jak to się dzieje, że osoby niepełnosprawne mało kiedy narzekają na swój los? Ja też, kiedyś. Dzisiaj wiem, że chcą żyć tak jak ludzie pełnosprawni. Po prostu. Zdarza się oczywiście, że potrzebują pomocy – każdy z nas czasami jej potrzebuje, ale na pewno nie oczekują litości. Często też mają większą – taką zwyczajną – ochotę do życia. Po raz kolejny przekonałem się o tym kilka dni temu.
O Michale dowiedziałem się przez przypadek. I od razu stwierdziłem, że trzeba o nim napisać i w jakiś sposób mu pomóc. Dobrze wychowany, myśli o tym, co mówi, a do tego pogodny i z poczuciem humoru. Rozmawialiśmy raz, a czułem, jakbyśmy znali się kilka lat.
Michał jest również pracowity: osiem tomików wierszy, zwycięzca w konkursie SUPERHUMAN, współorganizator warsztatów, uczestnik konferencji naukowych, autor kilku referatów, reżyser autorskiego spektaklu, przewodniczący Koła Naukowego Literaturoznawców, stypendysta rektora UWM. Lista jest naprawdę długa. Niech to będzie moja rekomendacja dla potencjalnych pracodawców.